De hedendaagse Multi-etnische samenleving kenmerkt zich door etnische problemen. U hoeft alleen de Nederlandse taal te beheersen om erachter te komen dat er een probleem is met de Marokkanen. België staat, wat dit betreft, achter. Met uitzondering van Antwerpen, met dank aan de burgemeester. Want in Nederland is de term het "Marokkanenprobleem" al ingeburgerd in de media en nog wat, met dank aan de PVV in de eerste plaats.
Het Marokkanenprobleem is door de jaren heen doorgesijpeld tot een waar maatschappelijk dilemma. Dit probleem belichaamt zich zowel op vlak van misdaad als op vlak van sociale mobiliteit. Ik ga er nu geen doekjes om winden. Ik noem de man en het paard. Deze Marokkanen maakten zich schuldig aan tassenroof, breken van ruiten, drugs en tegenwoordig zitten we met het probleem van het terrorisme. Dit is wat betreft de misdaad. Maar op vlak van sociale mobiliteit, kan ik aannemen -zonder in te duiken in de statistieken- dat de Marokkanen het minst blinken op school. Met als gevolg, dat de werkloosheid onder deze etniciteit piekt.
De vraag die ik nu ga beantwoorden is: Waarom doet de 2de generatie Marokkanen het slecht?
Ik ga hiervoor geen Marokkanen aanspreken. Dat wordt gewoon een keer meer. Uit persoonlijke observering zou blijken dat de 2de generatie Marokkanen zwak zijn in de taalbeheersing. Het feit dat ze hier geboren zijn heeft er niet toe geleid dat ze de Nederlandse taal zouden overmeesteren. Dit gaan we verklaren door de houding van hun stoute ouders. In plaats van ervoor te zorgen dat de kinderen de taal leren, spraken ze Berbers of Arabisch met hun kinderen. Deze taalhandicap is de zwarte gat waarin de Marokkanen zich massaal instorten.
Naast de taalhandicap mogen we de culturele handicap van deze groep niet verwaarlozen. Doordat de Marokkaanse cultuur gesloten is, staan de Marokkanen terughoudend om deel te nemen aan de sociale activiteiten. Voeg er nog de islam bij, en u hebt het recept voor een verlamd maatschappelijk bestaan.
Ik weet ook dat er ook anderen zijn die het probleem in hun genen herkennen, terwijl anderen dat in hun kleur zien. Daarom houden sommige politici zich liever bezig met de verbruining, dan met de vergrijzing van België. Maar ik bespaar u dit laatste gedeelte.
Om te herbeginnen excuseer ik me voor de suggestieve vraag. Want wat is slecht? De tweede generatie Marokkanen doet het helemaal niet slechter dan de eerste generatie. Er is daar ten minste geen reden voor om aan te nemen.
Maar het blijft juist dat de Marokkaanse minderheid maatschappelijke problemen kent. Alleen kan noch de taal noch de cultuur dat verklaren. De taal is geen maat om de succes te meten. De taal is pas belangrijk als betrokkene zich al in een afhankelijke positie bevindt. De Indiase diamantair hoeft, bvb, helemaal geen Nederlands te spreken. Engels is ruimschoots voldoende voor hem. De correlatie met de taal zou te maken hebben met het feit dat diegenen die de taal beter beheersen meestal meer sociale wortels hebben door de langere ingezetenheid. Bovendien, blijft het een legitieme vraag of de tweede generatie echt zo slecht Nederlands spreekt.
Wanneer wij belanden bij hun cultuur die als hinderpaal staat voor de sociale mobiliteit, kunnen we naar de harde bewijzen vragen. Het is inderdaad te gemakkelijk om naar de toestand van de vrouwen in Afghanistan en Saoedi Arabië te verwijzen. Het is ook de vraag of de Marokkanen meer terughoudend zijn dan de Joden, Japanners of Chinezen, bvb.
Bovendien, blijft het een legitieme vraag of de tweede generatie echt zo slecht scoort op het gebied van de sociale mobiliteit in vergelijking met andere subgroepen.
Om af te sluiten zou ik eraan herinneren dat de maatschappij zelf aan ziekelijke problemen lijdt. De Marokkanen zijn op zich de vrucht hiervan. De Marokkaan is ten slotte, bruin, moslim en allochtoon. Om weer de man en het paard te noemen: de Marokkaan wordt geboren in een milieu waar hij bij voorbaat een "makak" of "bruine aap" is. Het is gewoon afwachten tot hij dat op zijn gezicht gegooid krijgt in een menigte die dat als begrijpelijk ziet. De Marokkaanse draagt ook vaak een hoofddoek, een gevaarlijke symbool die de verlichte maatschappij ertoe dwingt om hen het recht op een job te ontnemen. De Marokkanen hebben vreemd klinkende namen waarmee de aanwervers slechte ervaringen mee hebben of van wie de klanten niet willen zien. De Marokkaan moet een valse naam schrijven op zijn cv om zijn kansen te verhogen. De Marokkaan wordt niet zelden verdacht omdat het toch altijd dezelfde zijn. De Marokkaan moet wandelen op straat terwijl de elegante (was het maar waar) mevrouwen hun tassen uit schrik bij zich vasthouden bij een zicht van een Marokkaan in de verte. En als er een tas geroofd is in Duitsland, dan heeft men een gezellig onderwerp voor de avond om de Marokkaanse buren te herdenken.
Al bij al is het zo dat de Marokkanen een gesloten groep zijn in een onberispelijk open maatschappij. Tenzij u het glas in het geheel bekijkt, zou u misschien voor nuance pleiten bij beide partijen.
Reacties: